กุญแจสู่ความสำเร็จของแพตช์คือการออกแบบทางวิศวกรรม

แผ่นแปะแต่ละแผ่นมีส่วนผสมของเซลล์สามชนิด ได้แก่ เซลล์คาร์ดิโอไมโอไซต์ 4 ล้านเซลล์ หรือเซลล์กล้ามเนื้อหัวใจ เซลล์บุผนังหลอดเลือด 2 ล้านเซลล์ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีว่าช่วยให้เซลล์คาร์ดิโอไมโอไซต์อยู่รอดและทำงานในสภาพแวดล้อมขนาดเล็ก และเซลล์กล้ามเนื้อเรียบ 2 ล้านเซลล์ซึ่งเรียงตัวเป็นหลอดเลือด เซลล์ทั้งสามประเภทแตกต่าง แทนที่จะใช้ hiPSCs ที่สร้างจากเซลล์ผิวหนังหรือเซลล์ประเภทอื่นๆ แต่ละแพทช์เติบโตในเมทริกซ์ไฟบรินสามมิติที่โยกไปมาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เซลล์เริ่มเต้นพร้อมกันหลังจากผ่านไปหนึ่งวัน ส่วนผสมของเซลล์สามชนิดและการโยกแบบไดนามิกนี้ทำให้เซลล์ กล้ามเนื้อหัวใจ โตเต็มที่มากขึ้น โดยมีการทำงานทางสรีรวิทยาของกล้ามเนื้อหัวใจและแรงบีบรัดที่เหนือกว่า เมื่อเทียบกับแผ่นแปะที่ทำจากเซลล์ชั้นเดียวที่ไม่ได้ถูกโยกแบบไดนามิก แพทช์นี้มีลักษณะคล้ายกับเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อหัวใจในคุณสมบัติทางสรีรวิทยาและการหดตัว ความพยายามในอดีตที่จะใช้ hiPSCs เพื่อรักษาแบบจำลองสัตว์ที่มีอาการหัวใจวาย โดยใช้การฉีดเซลล์หรือเซลล์ที่โตเป็นฟิล์มบางมาก แสดงให้เห็นว่า hiPSCs มีอัตราการรอดชีวิตหรือการต่อกิ่งที่ต่ำมาก การศึกษานี้มีอัตราการปลูกถ่ายค่อนข้างสูง 10.9 เปอร์เซ็นต์ สี่สัปดาห์หลังการปลูกถ่าย และการปลูกถ่ายทำให้หัวใจฟื้นตัวดีขึ้น