จากขี้นกสู่สมอง

หลังจากค้นหาตัวกระตุ้น กลุ่มของบราวน์พบว่าสารเคมีเฉพาะอย่าง ฟอสเฟต สามารถกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ เมื่อรู้ว่าฟอสเฟตถูกปล่อยออกมาเมื่อเนื้อเยื่อได้รับความเสียหายระหว่างการติดเชื้อ บราวน์คาดการณ์ว่าสารเคมีจะสะสมอยู่ในปอด ซึ่งเป็นตำแหน่งแรกที่เชื้อราจะตั้งถิ่นฐานหลังจากเข้าสู่ร่างกาย สิ่งนี้ทำให้เซลล์ของเชื้อราสามารถกำหนดค่าตัวเองใหม่เป็นเซลล์เมล็ดซึ่งช่วยให้การติดเชื้อแพร่กระจายต่อไปได้ น่าแปลกที่ความสามารถของเชื้อราในการกำหนดเป้าหมายไปยังสมองอย่างมีประสิทธิภาพอาจมาจากแหล่งที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งก็คือขี้นกนั่นเอง C. neoformansเจริญเติบโตได้ดีในมูลนกพิราบ ซึ่งมีฟอสเฟตซึ่งเป็นโมเลกุลกระตุ้นเซลล์เมล็ดพืชในระดับสูง ทีมของบราวน์พบว่าสิ่งที่เหนียวเหนอะหนะทำให้C. neoformansเข้าสู่สภาวะอื่นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน บราวน์คิดว่าสิ่งนี้สามารถแสดงให้เห็นว่า เชื้อรา ก่อโรคได้อย่างไรในตอนแรก "เราคิดว่าแรงกดดันจากการคัดเลือกจากสิ่งแวดล้อมเฉพาะ เช่น นกพิราบ ขี้ค้างคาว จะสามารถส่งผลต่อความสามารถในการแพร่เชื้อของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมได้" เธอกล่าว ไม่ว่าคุณสมบัติในการติดเชื้อของเชื้อราจะเกิดขึ้นได้อย่างไร ทีมของ Brown กำลังพยายามสกัดกั้นความสามารถนั้นด้วยยาที่ได้รับการอนุมัติจาก FDA พวกเขากำลังพิจารณาว่าอาจมีสารประกอบที่มีอยู่ซึ่งสกัดกั้นC. neoformansจากการกลายเป็นเซลล์เมล็ดพืชที่สามารถให้การรักษาที่พร้อมใช้เพื่อป้องกันหรือรักษาโรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบจากเชื้อราหรือไม่