รูปแบบของการย้ายถิ่นมีลักษณะต่างกันไป

 ทั้งเรื่องจำนวนประชากรและช่วงเวลา   อาจแยกประเภทของการอพยพย้ายถิ่นได้เป็น 3 กรณี คือ  1) การย้ายถิ่นเร่ร่อนเพื่อยังชีพ หมายถึงการย้ายถิ่นชั่วคราวในพื้นที่ที่ใกล้เคียงกับถิ่นอาศัยเพื่อออกไปหาแหล่งอาหารสำหรับเลี้ยงสมาชิกในครัวเรือน  อพยพ  การย้ายถิ่นแบบนี้สามารถพบได้ในสังคมชนเผ่า หรือรัฐ  หรือการย้ายถิ่นของแรงงานเพื่อไปหางานทำในเขตอุตสาหกรรม  2) การอพยพเป็นวงจร หมายถึงการย้ายถิ่นของประชากรที่มีความสัมพันธ์กับสองคมสองแบบ เช่น สังคมเมืองกับสังคมชนบท เช่นการย้ายถิ่นของชาวแอฟริกันเขตกึ่งทะเลทราย 3) การย้ายถิ่นที่อยู่ใหม่อย่างถาวร หมายถึงการย้ายถิ่นจากที่เดิมไปอยู่ที่ใหม่ เช่น การย้ายถิ่นไปอยู่ในอเมริกาของคนกลุ่มต่างๆ         ปัจจุบันการศึกษาเรื่องการอพยพย้ายถิ่นเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจเป็นสำคัญ  คนที่อพยพในปัจจุบันจะย้ายไปแสวงหารายได้ในที่ใหม่ที่คิดว่าจะทำให้ชีวิตดีขึ้น เช่น แรงงานจากโลกที่สามย้ายไปทำงานในประเทศตะวันตก ปัญหาที่เกิดขึ้นในปัจจุบันคือ การเข้าเมืองผิดกฎหมาย การค้ามนุษย์ การลักลอบเข้าเมือง ทำให้ประเทศที่เป็นเป้าหมายของการอพยพต้องสร้างกฎระเบียบมาควบคุม ปัญหาเหล่านี้เป็นเรื่องการเมืองระดับนานาชาติและสิทธิมนุษยชน กลุ่มคนยากจนในประเทศโลกที่สามจะตกเป็นเหยื่อของขบวนการค้าแรงงาน นักมานุษยวิทยาที่ศึกษาปัญหาเหล่านี้พยายามทำความเข้าใจการอพยพด้วยแนวคิดทฤษฎีหลายอย่าง ทฤษฎีที่สำคัญคือ world-systems theory โดยชี้ว่าการเปลี่ยนแปลงระบบเศรษฐกิจและการเมืองส่งผลกระทบต่อการดำรงชีพของมนุษย์ เงื่อนไขของการอพยพในปัจจุบันมีความซับซ้อนมากกว่าเดิม

โพสต์โดย : midnight เมื่อ 20 เม.ย. 2566 15:38:05 น. อ่าน 107 ตอบ 0