ดร. Cathy Hope แห่งมหาวิทยาลัย Canberra

 เป็นผู้ประสานงานโครงการ Play, Creativity and   Wellbeing โครงการสำรวจว่าการเล่นเป็นวิธีการมีส่วนร่วม ในฐานะผู้ขับเคลื่อนความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม และเป็นผู้อำนวยความสะดวกส่วนบุคคลและความเป็นอยู่ที่ดีของชุมชน เธอยอมรับว่าเมื่อเร็วๆ นี้มีการกลับมาเล่นแบบไม่มีโครงสร้างทุกประเภทในสถานศึกษา ครูและผู้ดูแลเด็กเริ่มตระหนักถึงประโยชน์ของการเล่นประเภทนี้มากขึ้น ยกตัวอย่างหนึ่ง แถวบ้านของฉันมีบริการหลังเลิกเรียนที่ยอดเยี่ยมซึ่งให้บริการเล่นแบบหลวมๆ โดยเฉพาะ ดร. โฮปกล่าว ทุกครั้งที่ฉันไปที่นั่น เลี้ยงเด็ก  เด็กๆ จะประดิษฐ์สิ่งมหัศจรรย์ต่างๆ ฉันไม่เคยเห็นเด็ก ๆ มีความสุข กระตือรือร้น มีส่วนร่วม และมีชีวิตชีวาแบบนี้มาก่อนในชีวิตหลังเลิกเรียนมาทั้งวัน! ดร. โฮปกล่าวว่าขณะนี้มีการศึกษาหลายชิ้นเกี่ยวกับผลกระทบด้านลบของการไม่ชอบความเสี่ยงและการเล่นที่มีโครงสร้างมากเกินไปต่อเด็ก และผลกระทบนี้ก็ปรากฏชัดในห้องเรียนด้วย การเล่นแบบปลายเปิดและไม่มีโครงสร้างแบบนี้ถูกบดบังอย่างแน่นอนในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมาโดยปัจจัยทางวัฒนธรรมที่ซับซ้อน รวมถึงการเพิ่มขึ้นของความเกลียดชังความเสี่ยง และ (ส่วนใหญ่ไม่มีเหตุผล) ความกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเด็กในที่สาธารณะ และการแปรรูปของเล่นและการเติบโตของอุตสาหกรรมของเล่นที่ผลิตขึ้น เธอกล่าว

โพสต์โดย : midnight เมื่อ 5 พ.ค. 2566 17:23:21 น. อ่าน 105 ตอบ 0