การอ่านสคริปต์จากต่อมจักษุ

Wang รวบรวมต่อมออปติกจากปลาหมึกในแต่ละเฟสและจัดลำดับ RNA transcriptome ของแต่ละตัว RNA นำคำสั่งจาก DNA เกี่ยวกับวิธีสร้างโปรตีน ดังนั้นการจัดลำดับจึงเป็นวิธีที่ดีในการทำความเข้าใจการทำงานของยีนและสิ่งที่เกิดขึ้นภายในเซลล์ ณ เวลาที่กำหนด ในช่วงที่ไม่ผสมพันธุ์เมื่อตัวเมียออกล่าและกินอาหาร พวกมันจะผลิตนิวโรเปปไทด์ในระดับสูงหรือโมเลกุลโปรตีนขนาดเล็กที่เซลล์ประสาทใช้เพื่อสื่อสารระหว่างกันซึ่งเชื่อมโยงกับพฤติกรรมการกินอาหารในสัตว์หลายชนิด หลังจากผสมพันธุ์ นิวโรเปปไทด์เหล่านี้หลุดออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อสัตว์เริ่มอดอาหารและลดลง ยีนที่ผลิตสารสื่อประสาทที่เรียกว่า catecholamines, สเตียรอยด์ที่เผาผลาญคอเลสเตอรอลและปัจจัยคล้ายอินซูลินจะมีมากขึ้น Wang กล่าวว่าการค้นพบกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับเมแทบอลิซึมเป็นเรื่องน่าประหลาดใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ต่อมแก้วตาเชื่อมโยงกับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่การสืบพันธุ์ การเปลี่ยนแปลงของโมเลกุลและการส่งสัญญาณเหล่านี้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่แตกต่างกันอย่างไรนั้นยังไม่ชัดเจน ตัวเมียในระยะแรกของการกกไข่ยังคงกินแต่ไม่ได้ออกหาอาหาร นี่อาจหมายความว่านิวโรเปปไทด์ส่งผลต่อปริมาณพลังงานที่ปลา หมึก ใช้ในการหาเหยื่อ กล้ามเนื้อบางส่วนอาจเริ่มเสื่อมลง ดังนั้นปลาหมึกยักษ์จึงไม่สามารถล่าหรือย่อยอาหารได้ การผลิตสเตียรอยด์และอินซูลินที่เพิ่มขึ้นอาจพุ่งเป้าไปที่เนื้อเยื่อสืบพันธุ์ที่ส่งเสริมพฤติกรรมของมารดา หรืออาจเป็นการดึงพลังงานออกจากการย่อยอาหารและการให้อาหาร