การย้ายถิ่นบางส่วน

การย้ายถิ่นบางส่วน" ซึ่งบางคนในประชากรกลุ่มหนึ่งจะอพยพและบางคนไม่ย้าย เป็นเรื่องปกติในหมู่นก และคาดว่าเป็นขั้นตอนหนึ่งของเส้นทางวิวัฒนาการเพื่อดำเนินการย้ายถิ่นทางไกลให้เสร็จสมบูรณ์ แต่นักวิทยาศาสตร์รู้น้อยมากเกี่ยวกับวิธีการ มันใช้งานได้จริง การศึกษาใหม่จากThe Auk: Ornithological Advancesติดตามว่า American Crows ไปที่ใดในช่วง ฤดูหนาว และแสดงให้เห็นว่าในขณะที่ผู้คนมีความสม่ำเสมอไม่ว่าจะย้ายถิ่นหรืออยู่ต่อ การอพยพบางส่วนอาจให้ความยืดหยุ่นเพียงพอที่จะปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงAndrea Townsend จาก Hamilton College และเพื่อนร่วมงานของเธอจับอีกาในฝูงฤดูหนาวขนาดใหญ่ใน Utica, New York และ Davis, California โดยใช้เครื่องส่งสัญญาณผ่านดาวเทียมเพื่อติดตามการเคลื่อนไหวของพวกมันและเก็บตัวอย่างเลือดและขนนก ข้อมูลของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าอีกาตะวันตก 73% และอีกาตะวันออก 86% อพยพเป็นระยะทางอย่างน้อยเพื่อผสมพันธุ์ โดยมีระยะทางเฉลี่ยประมาณ 500 กิโลเมตร นกกลับมายังพื้นที่เพาะพันธุ์เดิมอย่างซื่อสัตย์ในแต่ละปี และการอพยพย้ายถิ่นฐานแต่ละครั้งหรือไม่นั้นมีความสอดคล้องกันตั้งแต่ปีหนึ่งไปยังอีกปีหนึ่ง พวกมันไม่ได้เปลี่ยนกลยุทธ์ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม อย่างไรก็ตาม พวกเขามีความยืดหยุ่นในการใช้เวลาช่วงฤดูหนาว