สมการของไอน์สไตน์ใช้ได้กับโลกที่มีพลวัต

จากนั้นเขาก็ต่อต้านอย่างรุนแรงต่อมุมมองที่ว่าเอกภพกำลังขยายตัว แม้ว่าผู้ร่วมสมัยของเขาจะแนะนำว่าเป็นเช่นนั้นก็ตาม ตัวอย่างเช่น ในปี พ.ศ. 2465 อเล็กซานเดอร์ ฟรีดแมน นักฟิสิกส์ชาวรัสเซียได้แสดงให้เห็นว่าสมการของไอน์สไตน์ใช้ได้กับโลกที่มีพลวัต และในปี 1927 Georges Lemaître นักฟิสิกส์ดาราศาสตร์ชาวเบลเยียมจากมหาวิทยาลัยคาธอลิกแห่ง Louvain ได้สรุปว่าเอกภพกำลังขยายตัวโดยการรวมทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปเข้ากับการสังเกตการณ์ทางดาราศาสตร์ ถึงกระนั้น จักรวาล ไอน์สไตน์ก็ยังปฏิเสธที่จะละทิ้งเอกภพที่อยู่นิ่งของเขา อย่างไรก็ตาม ในรายงานเดือนเมษายน พ.ศ. 2474 ถึงสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งปรัสเซียน ในที่สุด ไอน์สไตน์ก็นำแบบจำลองของเอกภพที่กำลังขยายตัวมาใช้ ในปี 1932 เขาร่วมมือกับนักทฤษฎีฟิสิกส์และนักดาราศาสตร์ชาวดัตช์ วิลเลม เดอ ซิตเทอร์ เพื่อเสนอเอกภพที่ขยายตัวชั่วนิรันดร์ ซึ่งกลายเป็นแบบจำลองเอกภพที่ยอมรับโดยทั่วไปจนถึงกลางทศวรรษที่ 1990 เพื่อให้ไอน์สไตน์โล่งใจ แบบจำลองทั้งสองนี้ไม่ต้องการค่าคงที่ของจักรวาลวิทยาอีกต่อไป

โพสต์โดย : ppp เมื่อ 7 มิ.ย. 2566 14:51:30 น. อ่าน 86 ตอบ 1