ลักษณะทางสัณฐานวิทยาของเป็ด

และห่านสายพันธุ์เบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดีย การศึกษาเกี่ยวข้องกับลักษณะฟีโนไทป์ของเป็ดบางสายพันธุ์ (เป็ดขาวทั่วไปและเป็ดวิ่งอินเดีย) เป็ดมัสโกวี (ขนสีดำและสีขาวและสีซีเปีย) นอกเหนือจากห่านสองสายพันธุ์ (ขนสีขาวและสีน้ำตาลและขนนกสีขาว) ที่เลี้ยงในรัฐ รัฐเบงกอลตะวันตก (อินเดีย) การศึกษาดำเนินการใน 5 แห่งของรัฐ ประกอบด้วยเป็ด 1,395 ตัวและห่าน 600 ตัว วิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาเป็นหลัก ส่วนความแตกต่างของค่าเฉลี่ยวิเคราะห์โดยใช้การทดสอบแบบพหุช่วงของดันแคน การศึกษานี้พิจารณาทั้งลักษณะเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ ลักษณะเชิงคุณภาพ ได้แก่ สีขา สีของบิล สีของขนนก สีผิว สีเปลือกไข่ การมีหรือไม่มีเมล็ดถั่ว การขนส่งลำตัว ชนิดของบิล และสีของดวงตา ส่วนลักษณะเชิงปริมาณที่นำมาศึกษา ได้แก่ น้ำหนักเป็ดและน้ำหนักไข่ มีการศึกษาลักษณะการผลิตบางอย่าง  การทดลอง เช่น จำนวนไข่ต่อปี และเปอร์เซ็นต์การแต่งเนื้อของเป็ดและห่านของแต่ละสายพันธุ์ด้วย เป็ดและห่านได้รับการเลี้ยงดูภายใต้ระบบการจัดการแบบกึ่งเร่งรัด และส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับความต้องการทางโภชนาการของพวกมัน ส่งผลให้ไข่ผลิตได้ไม่ดีและบางครั้งก็สูญเสียสต็อกเนื่องจากโรคต่างๆ การศึกษาเกี่ยวกับการผลิตไข่โดยเฉลี่ยระบุว่าเป็ดมัสโกวีและห่านมีการผลิตไข่ที่ไม่ดี ในขณะที่เป็ดอินเดียที่รองลงมาคือเป็ดขาวทั่วไปนั้นมีโอกาสดีที่สุด เป็ดเป็นแหล่งรายได้ที่สำคัญสำหรับเกษตรกรรายย่อยและเลี้ยงทั้งเนื้อและไข่ ในขณะที่ห่านส่วนใหญ่เลี้ยงเพื่อประดับ อย่างไรก็ตาม, ประชากรของเป็ดลดน้อยลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากโรคไข้หวัดนกในภูมิภาคนี้ และเนื่องจากการเติมสต็อกส่วนใหญ่ดำเนินการกับเป็ดพันธุ์ Khaki Campbell ที่ดัดแปลงน้อย สิ่งนี้เกิดขึ้นส่วนใหญ่เนื่องจากฟาร์มของรัฐบาลที่รับผิดชอบในการจัดหาลูกเป็ดเพื่อเติมสต็อกต้องดูแลเป็ดพันธุ์ Khaki Campbell และไม่มีพ่อแม่พันธุ์ของเป็ดพันธุ์พื้นเมือง ในขณะที่ผู้เลี้ยงเป็ดและห่านพันธุ์ Muscovy เป็นผู้ดำเนินการเลี้ยงเอง นอกจากนี้ยังไม่มีโครงการเพาะพันธุ์เพื่ออนุรักษ์ คัดเลือก บำรุงรักษา และจำหน่ายเป็ดและห่านสายพันธุ์พื้นเมือง ดังนั้น การอนุรักษ์ทรัพยากรพันธุกรรมนกจึงมีความสำคัญอย่างจริงจังก่อนที่จำนวนประชากรจะลดน้อยลงไปกว่านี้

โพสต์โดย : midnight เมื่อ 7 มิ.ย. 2566 16:46:03 น. อ่าน 80 ตอบ 0